Co to jest podaż? A popyt? Czy monopol to jakaś straszna bestia, a może coś innego? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań z dziedziny ekonomii udziela w zabawnej formie spektakl pt. „Zaskórniaki i inne dziwadła z krainy portfela” w reżyserii i ze scenariuszem Daniela Arbaczewskiego Teatru Lalki i Aktora w Wałbrzychu.

Punkt wyjścia scenicznej wersji popularnej książki dla dzieci Grzegorza Kasdepkego jest bardzo na czasie – ministerstwo nie przyznało laboratorium prowadzonemu przez Profesora (Paweł Pawlik) dotacji. Naukowiec szybko znajduje rozwiązanie sytuacji – należy się przebranżowić i zacząć nową działalność. Wybór pada na zoo z bardzo nietypową menażerią. Tak powstaje Ogród Dziwnych Stworów Ekonomicznych. Część z nich dopiero się rozwija, niektóre trzeba zapakować do formaliny. Jedne stworzenia są łagodne, inne mogą być niebezpieczne (trzeba uważać, żeby ustawa nie rządziła się za bardzo, nie przekarmiać fiskusa, obserwować żarłoczne podatki, kontrolować niebezpieczny debet, ważyć ciężką hipotekę). Profesor rozdziela nowe obowiązki swoim pracownikom Jeden zostaje bileterem (Seweryn Mrożkiewicz), drugi dozorcą (Filip Niżyński). Ponieważ jest dużo pracy, a interes powinien się rozwijać, należy w niego jeszcze zainwestować. Zostają więc zatrudnione dodatkowo Bożenka (Bożena Oleszkiewicz) i Ula (Urszula Raczkowska). Cały zespół uczy się (także na błędach), jak prowadzić firmę oraz poznaje całkiem nowe zjawiska i pojęcia.

„Zaskórniaki”, skierowane do odbiorców 6+, mają niewątpliwy walor edukacyjny, ponieważ w przystępny i atrakcyjny sposób przedstawiają elementy wiedzy ekonomicznej. Badania naukowe pokazują, że dzieci trzeba uczyć finansów. Poszerzenie wiedzy z tej dziedziny może mieć w przyszłości realny wpływ np. na zmniejszenie nierówności ekonomicznych. Wałbrzyski spektakl w reżyserii Daniela Arbaczewskiego ma to wszystko, czym powinno charakteryzować się atrakcyjne widowisko dla najmłodszych. Żywiołowe aktorstwo całej piątki wykonawców. Sympatycznych bohaterów oraz dowcipne dialogi z odniesieniami do teraźniejszej sytuacji i zabawą słowem. Piosenki z wpadającą w ucho muzyką Huberta Pyrgiesa, która zaprasza do zabawy. Zachwycające są również kostiumy z nutką szaleństwa i scenografia Dariusza Panasa. Teatralna wizualizacja ekonomicznych pojęć jako stworków rodem z bajki ma szansę trafić do dziecięcej wyobraźni i zostać tam na dłużej.

Alicja Śliwa

Fot. użyczone/Waldemar Łomża