Trolejbusy w Wałbrzychu kursowały przez trzydzieści lat.

Koncepcja budowy trolejbusów w Wałbrzychu pojawiła się w latach 30. XX wieku. Eksploatacja ówczesnej sieci tramwajowej sprawiała coraz większe problemy. Jednotorowe trasy z mijankami miały ograniczoną przepustowość, w górskich warunkach tramwaje jeździły wolno. Eksploatacja wyrobisk górniczych powodowała zapadanie się torowisk. Dlatego zaczęto zwracać uwagę na zyskujący wówczas coraz większą popularność trolejbus. Do realizacji tego pomysłu doszło jednak dopiero podczas drugiej wojny światowej.
W oparciu o dokumentację przygotowaną przez koncern BBC-Munchen-Mannheim na przełomie lat 1942/43 rozpoczęto budowę linii trolejbusowej z Dworca Głównego wzdłuż toru tramwajowego ulicami Gdyńską, Niepodległości, Mickiewicza, Wyzwolenia do placu Grunwaldzkiego, gdzie wybudowano pętlę uliczną wzdłuż al. Wyzwolenia, ul. Barlickiego i Słowackiego i al. Wyzwolenia. Druga pętla powstała na Podgórzu na ul. Przeskok i Świdnickiej. W 1943 rozpoczęto budowę linii z Placu Grunwaldzkiego do dworca Wałbrzych Miasto, jednak nie dokończono jej. Trolejbusy stacjonowały na terenie zajezdni tramwajowej, do której zbudowano jednotorowe odgałęzienie ulicą Barlickiego. Tor ten nie był połączony z pozostałą siecią – aby na niego wjechać trzeba było ręcznie przełożyć odbieraki.
Uruchomienie pierwszej linii odbyło się z opóźnieniem, bo dopiero 27 października 1944 roku. Problemem był brak taboru – komunikację udało się uruchomić po dostarczeniu zrabowanych wozów z Francji i Włoch. Pierwsza linia trolejbusowa o numerze „1″ miała długość 4,8 km, funkcjonowała z częstotliwością 5-10 minut. Czas przejazdu wynosił 19 minut. Trolejbusy cieszyły się bardzo dużą sympatią mieszkańców – w porównaniu z tramwajami był ciche i szybkie. Latem 1943 wydłużono linię. Obsługiwały ją trzy lub cztery trójosiowe pojazdy. W styczniu 1945 dołączyły do nich dalsze trolejbusy ewakuowane z Legnicy.
Po wojnie stopniowo trolejbusy zaczęły zastępować tramwaje. W 1949 roku uruchomiono pętlę uliczną na Nowym Mieście i Starym Zdroju. Wycofano tramwaje z obsługi Podgórza. W latach pięćdziesiątych uruchomiono zajezdnię trolejbusową z prawdziwego zdarzenia przy ulicy Wrocławskiej. W 1959 roku trolejbusy zastąpiły tramwaje na Szczawienku, dwa lata później – na Rusinowej. W latach 1962 – 63 tramwaje przestały jeździć do Sobięcina – pozostała w ich obsłudze już tylko linia do Szczawna Zdroju (zamknięta w październiku 1966 r.). W 1966 MZK eksploatowały już 62 trolejbusy na 9 liniach.
Komunikacji trolejbusowej do Szczawna jednak już nie uruchomiono – w Wałbrzychu zaczęto bowiem preferować trakcję autobusową. W 1968 r. wycofano trolejbusy ze Szczawienka, w dwa lata później – zlikwidowano połączenie pl. Grunwaldzkiego i dworca PKP Wałbrzych Miasto (z czego wynikła konieczność uruchomienia pętli na ul. Śląskiej). W 1971 r. zlikwidowano trasę na Podgórze, rok później – do Sobięcina. Do 29 czerwca 1973 r. czynny był ostatni odcinek: Rusinowa – Śląska- był to ostatni dzień dniem funkcjonowania trolejbusów w Wałbrzychu – tego dnia można było za darmo jeździć linią „C”. Tabor trolejbusowy i wyposażenie podstacji planowano przekazać do Zakopanego, gdzie miała być uruchomiona sieć trolejbusowa. Do realizacji tych planów niestety jednak nie doszło. Ostatecznie część taboru przekazano do Gdyni, reszta została skasowana.