„Zasłużony dla Kultury Polskiej” – takim tytułem przyznawanym przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego i odznaką honorową obdarowani zostali Wiesława Kamińska i Roman Gileta. To pierwsze takie tytuły przyznane wałbrzyszanom. Odznaczenia wręczył prezes Stowarzyszenia Autorów Polskich w Warszawie Eugeniusz Orłow, który reprezentował na tej uroczystości i ministra kultury.

 

 Wiesława Kamińska otrzymała tytuł za działalność muzealną i literacko-artystyczną. Na co dzień pracuje w Muzeum w Wałbrzychu. Sfera, która się zajmuje – to działalność edukacyjno-oświatowa. Pracę zawodową tej placówce kultury podjęła w 1988 r. To ona, jako pierwsza w Wałbrzychu, wymyśliła i podjęła się prowadzenia lekcji edukacyjnych w muzeum dla dzieci, co teraz robią też i inne instytucje jak: biblioteka, teatr, BWA – zachęcone dobrym rezultatem. Jako pierwsza organizowała też w muzeum wystawy i konkursy plastyczne dla dzieci. Jest osobą bardzo energiczną. Wymyśliła przed 10 laty i prowadzi Grupę Twórczą „Errato”, skupiającą w swoich szeregach młodzież i dorosłych zainteresowanych poezją, jej wspólnym poznawaniem i przeżywaniem, a także stawianiem pierwszych kroków na tym twórczym polu. Organizuje spotkania i zachęca do pisania. Sama jest w trakcie przygotowywania swojego pierwszego tomiku poezji.

Wiesława Kamińska jest osobą bardzo pogodną, z natury wielką optymistką. Dla niej nie ma zadań niemożliwych. To typ człowieka, który nie potrafi spocząć na laurach. Musi działać i wie, co ma jeszcze do zrobienia.

– Z urodzenia jestem zielonogórzanką, ale dzieciństwo i młode lata spędziłam w Krośnie Odrzańskim – mówi o sobie Wiesława Kamińska. – Z Ziemi Lubuskiej przyjechałam do Wrocławia – po naukę. Uczyłam się w Studium Kulturalno-Oświatowym i Bibliotekarskim. Pierwszą pracę zawodową podjęłam we Wrocławiu, jako instruktor kulturalno-oświatowty. Kolejna praca była w Muzeum Medalierstwa wrocławskiego ratusza, gdzie pracowałam do przyjazdu do Wałbrzycha. Nawet osoby, które mnie znają, nie wszystkie wiedzą, że moją wielką pasją był kiedyś taniec – mówi dalej. – Skończyłam nawet 2 letnią specjalizację instruktorów choreografii w Katowicach. Tańczyłam w Lubuskim Zespole Pieśni i Tańca – to lata szkolne, a później kilka lat – także w Zespole Pieśni i Tańca Wrocław. Z tego umiłowania tańca pamiętają mnie przede wszystkim moje szkolne koleżanki i koledzy. To głębsze zainteresowanie poezją przyszło dużo później – podkreśla.

– Gdy rozpoczynałam swoją pracę w Muzeum w Wałbrzychu – wspomina – jednym z moich zadań było oprowadzanie wycieczek. Dostrzegłam od razu, że trzeba coś zrobić jeszcze, by bardziej zainteresować tą placówką dzieci! Tematyka muzealnicza dla bardzo młodego człowieka, jakim jest dziecko, którego rozpiera energia nie jest ciekawa. Przecież muzeum to miejsce, gdzie należy na wszystko uważać: i do tego obowiązek zakładania kapci – a tak jeszcze było, gdy rozpoczynałam tu pracę. Dzieci za tym nie przepadały. Uznałam, i to się sprawdziło, że wiedzę o muzeum należy im przekazać w formie aktywnej, wręcz przy pomocy zabawy. Stąd moje pomysły na lekcje plastyczne w muzeum, dzięki którym w ciągu 24 lat mojej pracy naszą placówkę kultury i eksponaty muzealne, które malowały na kartkach – poznały setki dzieciaków, zaszczepiając w sobie umiłowanie do sztuki.

– Jestem mile zaskoczona, że minister kultury docenił moje działania w upowszechnianiu kultury, przyznając mi tę honorową odznakę – mówi dalej Kamińska. – To, że ją dostałam, bardzo mnie cieszy, ale nie traktuję tego jako podsumowanie dorobku, ale przede wszystkim jako wyróżnienie zobowiązujące mnie do podejmowania kolejnych wyzwań w swojej pracy oraz w stowarzyszeniach twórczych, gdzie działam społecznie. Dla mnie to jest też początek czegoś nowego. Czuję się tym wyróżnieniem mocno zobowiązana – dodaje. – Mam kilka pomysłów. Na pewno jednym z nich obok tomiku wierszy, jaki przygotowuję, jest opracowanie bogatszej formuły dla Grupy Errato, która obchodzi w tym roku już swoje 10-lecie. Chcę od września poszerzyć jej szeregi o krąg młodzieży studenckiej.

 Fot. Ryszard Wyszyński